Częste i długotrwałe oddychanie przez usta jest zjawiskiem szkodliwym, szczególnie w przypadku dzieci. Upośledza ono bowiem prawidłowy wzorzec oddechowy, co może wpłynąć na spadek ogólnej odporności, a także wpływa na zmianę wyglądu twarzy. Wraz ze wzrostem młodego organizmu może dojść do zmian w budowie szczęk, odcinka Zaprojektowany przez światowej sławy trenera oddychania, autora mówcy Oxygen Advantage i TedX, Patricka McKeown, MYOTAPE bezpiecznie łączy usta, aby wspierać i przywracać oddychanie przez nos podczas czuwania i snu. Oddychanie przez usta przyczynia się do chrapania, złej jakości snu i niezgodności z CPAP. Najczęstszą przyczyną występowania tego zjawiska jest doświadczanie przez dziecko różnorodnych, ciężkich dla jego psychiki sytuacji. Powodem może być np. chodzenie do przedszkola. Maluch, który do tej pory przebywał w domu ma trudności z zaadaptowaniem się do nowego środowiska lub doświadcza problemów z równieśnikami. Zwykle są to takie sytuacje jak: kłótnia rodziców, utrata kogoś bliskiego, przeprowadzka, zmiana przedszkola lub szkoły, dokuczanie przez kolegów, presja w szkole, lęk przed karą. Pasożyty – obgryzanie paznokci może być jednym z objawów występowania pasożytów u dziecka np. owsicy. Mukofagia może jednak być spowodowana również i rozmaitymi zaburzeniami psychicznymi – bywa ona konsekwencją narażenia dziecka na silny stres, ale i pojawiać się może w związku z różnymi zaburzeniami emocjonalnymi. Możliwe jest również to, że dziecko będzie zjadało wydzielinę ze swojego nosa z powodu wystąpienia u niego Vay Tiền Trả Góp 24 Tháng. Oddychanie ustami u najmłodszych może spowodować poważne dolegliwości, z którymi będą się zmagać nawet całe życie. Dlatego, jeśli twoje dziecko oddycha ustami a ty jesteś świadomym rodzicem – poznaj potencjalne zagrożenia wynikające z takiego sposobu maluch nie robi tego okazjonalnie, to może to być zły prognostyk w kwestii jego zdrowia. Naturalny mechanizm to wdychanie i wydychanie powietrza przez nos oraz zamknięte usta. Niestety wiele osób, w tym bardzo często dzieci, ma odwrotny odruch. Wśród amerykańskich stomatologów funkcjonuje nawet określenie „mouth breather”, które opisuje osobę z takim nawykiem. Co go powoduje i jak temu zaradzić?Fot. PeriodentPrzyczyny oddychania przez ustaPrzyczyn może być wiele. Na oddychanie przez usta mają wpływ przerośnięty migdałek gardłowy i/lub podniebienne, alergia, przewlekłe przeziębienia, nieżyt nosa, astma, skrzywiona przegroda nosowa, deformacje szkieletowe, a także ankyloglosja, wrodzone zaburzenie rozwojowe w jamie ustnej, które polega na tym, że zbyt krótkie wędzidełko języka ogranicza jego ruchomość. Kolejnym powodem może być także nawyk z dzieciństwa polegający na ssaniu kciuka lub zbyt długie używanie smoczka. – Większość dzieci oddycha ustami z przyzwyczajenia, kiedy już dawno powinny z tego wyrosnąć w wieku niemowlęcym. Później powodem mogą być też rozwijające się wady zgryzu. Potencjalnym niebezpieczeństwem jest jednak to, że wielu rodziców nie wie, że oddychanie przez usta może mieć katastrofalne skutki dla rozwoju i zdrowia dziecka, nie tylko estetyki uśmiechu i zdrowia jamy ustnej – mówi lek. stom. Monika Stachowicz z Centrum Leczenia i Profilaktyki Paradontozy Periodent w prawidłowe oddychanie przez nos jest tak ważne?Nos stanowi naturalny system nawilżania i filtrowania powietrza, którym oddychamy. Poprzez utrzymywanie nawyku oddychania z otwartymi ustami zaburzamy równowagę mięśniową w jamie ustnej: ust, policzków, języka. Kiedy ograniczamy oddychanie przez nos na rzecz ust, język zaczyna pracować inaczej. To z kolei wpływa na mowę, sposób połykania, przeżuwania, prawidłowy rozwój dziecka.– Oddychanie ustami to wbrew pozorom złożony problem, szczególnie u dzieci. To z pozoru niewinne przyzwyczajenie może skutkować powikłaniami w wieku dorosłym: wadami zgryzu, bezdechem sennym, wadami wymowy, a nawet nieprawidłowym wzrostem struktur kostnych twarzy – ostrzega jednych otwarte usta to mimowolny odruch, dla innych jest to naturalna, wyuczona metoda oddychania. W przypadku dziecka, należy zaobserwować jego nawyki, jeśli maluch nie mówi, nie je, a mimo to ma nadal rozchylone usta, nie domyka ich, to dla rodziców powinien to być sygnał przez usta – możliwe konsekwencjeLista konsekwencji zdrowotnych, wynikająca z nieprawidłowego odruchu niedomykania ust jest naprawdę długa. Oto niektóre z nichZęby – podczas oddychania przez usta język pracuje inaczej, nienaturalnie. Jest to silny mięsień, więc gdy dziennie kilkaset razy napieramy nim na zęby podczas połykania, narażamy swój zgryz na konsekwencje na przemieszczanie się zębów, ich wychylanie, zaburzenia stawu skroniowo-żuchwowego, zgrzytanie zębami. Rośnie ryzyko tzw. dziąsłowego uśmiechu oraz powstania wad zgryzu, często zaawansowanych takich jak zgryz otwarty, tyłozgryz, zgryz krzyżowy, – oddychanie ustami bezpośrednio przekłada się na większą suchość w jamie ustnej. Otwarte usta redukują produkcję śliny, która stanowi barierę dla bakterii, chroni nasze błony śluzowe oraz zęby. Na skutek suchości może wystąpić także tendencja do przerostu i stanów zapalnych dziąseł, próchnicy, a także nieprzyjemny zapach z ust, którego pacjenci często nie łączą ze sposobem, w jaki ortodontyczne – jeśli pacjent ma nawyk oddychania ustami, to leczenie ortodontyczne potrwa dłużej i może być bardziej skomplikowane. Przerwy pomiędzy zębami będą trudniejsze do wyrównania, zaś po zdjęciu aparatu zęby mogą utrzymywać się w niestabilnej pozycji. To z kolei może doprowadzić do nawrotu wady zgryzu i wznowienia terapii – u dzieci z takim nawykiem częściej dochodzi do wad wymowy, seplenienia, niezdolności do wymówienia „s” poprawnie. Ma to na wpływ trudność malucha z odzwyczajeniem się od nieprawidłowego odruchu przełykania, tzw. niemowlęcego, kiedy język oparty jest pomiędzy bezzębnymi wałami zębowymi. Dorosły natomiast to taki, w którym język podczas połykania opiera się o podniebienie, a szczęki są zwarte. Niemowlęcy typ połykania skutkuje przesuwaniem się języka do przodu w trakcie mówienia oraz i rozwój – jest większe prawdopodobieństwo, że nawyk ten wpłynie na specyfikę rysów twarzy dziecka – zaburzone proporcje i asymetrię, twarz będzie bardziej płaska, pociągła, kości policzkowe mniej wypukłe, opadające powieki i mniejsze napięcie dolnej części twarzy, opadnięcie dolnej wargi i skrócenie wargi górnej, zwężenie górnego łuku zębowego i podniebienia (np. tzw. podniebienie gotyckie), cofnięta żuchwa. Takie rysy twarzy, gdy dziecko dorośnie, nie będą postrzegane jako atrakcyjne i mogą stać się źródłem niedotlenienie – skoro dziecko oddycha ustami w dzień, to jest duże prawdopodobieństwo, że będzie też oddychało tak w nocy. Otwarte usta w kombinacji z niedrożnością dróg oddechowych mogą spowodować zaburzenia snu, bezdech senny oraz zmianę poziomu tlenu i dwutlenku węgla w krwioobiegu. Niedotlenienie mózgu może obniżać odporność, sprzyjać nadwadze, zaburzać pracę układu trawienia, a także zdolność uczenia się i koncentracji, przełożyć na kłopoty w szkole – może mieć to również związek z rozwojem ADD i ADHD. U dorosłych, jeśli oddychają ustami, braki tlenu przełożą się na przewlekłe zmęczenie, dekoncentrację, zamglenie umysłowe, problemy z pamięcią, wyższe ciśnienie czy nawet schorzenia kardiologiczne. Ucierpieć może nawet nasz kręgosłup, ponieważ oddychanie przez usta wpływa na nieprawidłową postawę – głowa przechylona jest do przodu, zaś ramiona przygarbione i pozbyć się szkodliwego nawyku?Zmiana przyzwyczajeń, które sięgają lat dziecięcych nie jest łatwa. Kluczowe jest zdiagnozowanie źródła problemu oraz oduczenie dziecka nieprawidłowych zachowań np. ssania kciuka czy używania smoczka, które mogą wyrobić w nim nawyk oddychania ustami i późniejsze tego skutki. Tzw. niemowlęce przełykanie z językiem wsuniętym pomiędzy dziąsła powinno zaniknąć do max. 2 roku życia. Wtedy smoczek i butelkę, jeśli dziecko już ząbkuje, płyny i papki powinno się zamienić na pokarmy stałe, które trzeba gryźć i przeżuwać, spożywać łyżką, a napoje pić z kubka.– To język rzeźbi nasze podniebienie, nadaje mu odpowiedni kształt i stymuluje prawidłowy wzrost. Jeśli więc widzimy, że nasze kilkuletnie dziecko wciąż oddycha ustami, zabierzmy go do dentysty, który dokona oceny zgryzu, wychwyci wszelkie nieprawidłowości rozwojowe, nieprawidłową relację zębów górnych i dolnych. Interwencja we wczesnym stadium pozwala wyeliminować pogłębianie się wady zgryzu, a także rozwój innych patologii w przyszłości, które zamiast u ortodonty, mogą skończyć się u chirurga szczękowego – wyjaśnia dr z problemem oddychania przez usta trafia się do ortodonty, myśląc, zresztą całkiem słusznie, że ma ono związek z wadami zgryzu, ale równie ważna może być konsultacja u stomatologa ogólnego, pediatry, laryngologa, logopedy czy nawet alergologa, szczególnie w tych ekstremalnych przypadkach, kiedy dziecko nie może zmienić swojego przyzwyczajenia. Sposób oddychania dziecka jest niezwykle ważny z wielu względów. Logopedzi i specjaliści od terapii mowy podkreślają między innymi, iż nieprawidłowe oddychanie (oddychanie przez usta), może determinować nieprawidłowy rozwój lub zaburzenia w nabywaniu prawidłowej mowy. Dziecko nie powinno oddychać z otwartymi ustami, właściwe jest tylko oddychanie przez nos - dotyczy to zresztą także dorosłych. Jakie są najczęstsze przyczyny nieprawidłowego oddychania? - niskie napięcie mięśniowe, - mała sprawność mięśnia okrężnego warg, - niedrożny nos, - powiększony migdał, - złe nawyki. Fundamentalne znaczenie dla rozwoju aparatu oddechowego dziecka ma karmienie naturalne. Prawidłowe ssanie, to warunek efektywnego oddychania, a tym samym stymulacja pracy całego aparatu oddechowego, wydolności oddechowej oraz właściwe dotlenienie niemowlęcia. W czasie karmienia następuje intensywny trening jamy ustnej, aparatu mowy i prawidłowego oddechu. Warto wspomnieć, że kiedy oddychamy z otwartymi ustami, żuchwa się obniża, a łuk zębowy dolny cofa się nienaturalnie. Pęd powietrza dostaje się do jamy ustnej i wysklepia bardzo wysoko górne podniebienie. Skutkiem tego łuk zębowy górny zwęża się i powstają tzw. zgryzy krzyżowe - zęby dolne zachodzą na zęby górne po jednej albo po obu stronach łuku zębowego. Wpływa to niekorzystnie na rysy twarzy, widoczna jest asymetria, a stale otwarte usta nadają dziecku „gapowaty”, mało estetyczny wyraz twarzy. Aby do tego nie doszło, rodzice muszą zadbać o zdrowie dziecka, bowiem przyczyną oddychania przez usta są również różne infekcje górnych dróg oddechowych. Częste anginy, przewlekłe zapalenia i nieżyty górnych dróg oddechowych powstają wskutek wyłączenia nosa i oddychania ustami, zaś powietrze wdechowe jest nieogrzane, nieoczyszczone i bardzo suche, co podrażnia błony śluzowe gardła, krtani, tchawicy, nierzadko powodując stany zapalne i przewlekłe, nawracające choroby przewodu oddechowego. We wczesnym okresie życia skuteczną ochroną przed infekcjami jest karmienie piersią. Jeśli jednak potem dochodzi do częstych zakażeń górnych dróg oddechowych, powinniśmy skorzystać z pomocy lekarza. Wszystkie infekcje powinny być szybko eliminowane, żeby nie doszło do alergii, np. astmy, której leczenie jest bardzo skomplikowane i długotrwałe. Przy nieprawidłowym oddychaniu przez usta i wysklepionym wysoko podniebieniu, a do tego nawyku ssania smoczka lub palca, może zniekształcić się również przegroda nosowa, a jej skrzywienie sprzyja utrzymywaniu się długotrwałych katarów. Dzieci oddychające przez usta mogą mieć też kłopoty ze słuchem, ponieważ staw skroniowo-żuchwowy jest położony tuż przy trąbce słuchowej. Jeśli głowa żuchwy jest nieprawidłowo ułożona w stawie, to uciska otwór słuchowy i dziecko słabo słyszy. Tę wadę niekiedy trzeba usuwać operacyjnie. Zablokowanie nosa powoduje także upośledzenie wentylacji uszu dziecka, gromadzenie się płynu w uchu środkowym i tzw. wysiękowe zapalenie ucha środkowego, czy nawracające ostre zapalenia ucha środkowego. Zbyt płytki oddech może też powodować upośledzenie procesów wentylacyjnych, gdyż oddech nie dostarcza wystarczającej ilości tlenu, przez co ośrodek oddychania jest zbyt mocno pobudzony. Dochodzi do ogólnego niedotlenienie organizmu, dziecko ma nierównomierny oddech, źle sypia, chrapie podczas snu, często budzi się, a następnego dnia bywa zmęczone, nieuważne czy rozkojarzone. Płytkie oddechy, to w rezultacie mało aktywne mięśnie oddechowe żebrowe. Wskutek tego klatka piersiowa dziecka nie rozwija się w sposób prawidłowy, jest zwykle płaska, piersi są zapadnięte, brzuch wypchnięty w przód, łopatki zaś mocno odstające. Szybko pojawiają się wady które nie oddycha przez nos, je w niewłaściwy sposób i męczy się podczas jedzenia, ponieważ dość często musi robić przerwy. Oprócz tego zachłystuje się lub zwraca pokarm. Takie dzieci odbierane są zazwyczaj jako dzieci ze słabym apetytem, co nie zawsze jest prawdą. Po prostu męcząca czynność jedzenia powoduje niechęć dziecka do niej. Trzeba pamiętać, że jeśli dziecko przyzwyczai się do oddychania przez usta, to taki nawyk zostanie do końca życia. Dlatego osoby dorosłe chrapią, a dzieci robią wrażenie niedorozwiniętych, ponieważ mają słabo wykształconą mimikę mięśni wyrazowych twarzy. Prawdopodobnie większość nauczycieli klas początkowych zauważa, że uczniowie słuchają ich z otwartymi buziami. Niestety powodem tego stanu nie jest wyjątkowe zainteresowanie lekcją. Przyczyna najczęściej jest znacznie bardziej prozaiczna - dzieci te oddychają torem ustnym. Około 50% dzieci w młodszym wieku szkolnym miewa stale uchylone usta, a wśród przedszkolaków ten procent jest jeszcze większy. Dzieci te mają kłopoty z ruchami języka w płaszczyźnie pionowej oraz opieraniem czubka języka o podniebienie (czyli normalną pozycją spoczynkową języka). Oddychanie przez usta powoduje, iż przepływające nad językiem powietrze przeszkadza pionizacji języka. Dziecko ma alternatywę: albo oddychać z płasko ułożonym na dnie jamy ustnej językiem lub nie oddychać z językiem spionizowanym, uniesionym ku górze. To naturalne, że wybiera sposób dla siebie wygodniejszy. Niektórzy specjaliści twierdzą wręcz, że spionizowanie języka w tym przypadku byłoby równoznaczne z zablokowaniem dopływu powietrza do płuc, na pewien czas, co mogłoby doprowadzić do niedotlenienia. Inne konsekwencje? Maluch może mieć duże kłopoty z opanowaniem dźwięków mowy wymagających pionizacji (unoszenia) języka. Brak wertykacji języka oraz współwystępujące anomalie zgryzowe, dysfunkcje połykowe, międzyzębowość ułożenia języka, mogą powodować różnorakie zaburzenia mowy. Gdy język nie jest unoszony, usta są otwarte, a szczęki rozchylone, dziecko zaczyna opierać go o wargi, a w przyszłości zęby. W takich warunkach dochodzi do patologicznego zespolenia językowo-wargowego, a potem językowo-zębowego. U trzylatka język nie powinien opuszczać już jamy ustnej, wydostawać się poza zęby. Jeśli tak się dzieje, możemy podejrzewać, że w przyszłości dziecko takie może utrwalić ów nawyk, a w wymowie dojdzie do seplenienia (wymowy międzyzębowej).W przypadku częstej i długotrwałej niedrożności nosa, nawet po ustąpieniu przyczyny, trwały efekt w postaci nawykowego ustnego oddychania niestety pozostaje. Warto zaznaczyć, że u małych dzieci nie stosuje się specjalnych ćwiczeń oddechowych, ale wyrabia tzw. kontrolowane oddychanie w czasie śpiewu, gier i zabaw, wspólnego śpiewu, ćwiczeń logorytmicznych. Ćwiczenia oddechowe jak najwcześniej należy łączyć z głosowymi, by dziecko korzystało z prawidłowej koordynacji oddychania, fonacji i artykulacji. Można też włączyć zabawy relaksacyjne i ruchowe, jednak od samego początku zabaw oddechowych warto zwracać uwagę na to, czy dziecko nie wykonuje przesadnych wdechów. Na koniec chciałabym zaznaczyć, iż małe dzieci, jeśli są zdrowe, w naturalny sposób krzyczą, piszczą, potrafią wrzeszczeć kilka godzin i nie dostają chrypy. Nie dostają, bo używają swojego naturalnego głosu, który jest bardzo wytrzymały i donośny. A silny i dźwięczny głos powstaje dzięki prawidłowej pracy przepony, naszego głównego mięśnia oddechowego. Aby „dobrze mówić”, trzeba „dobrze oddychać”. Dzieci to potrafią, ale w procesie wychowania krępujemy ich naturalne odruchy. Mówimy: „Przestań się drzeć!”, „Nie piszcz tak, popękają mi bębenki!”. Uczymy je „krępowania” głosu, a tym samym „krępowania” właściwego sposobu oddychania. Anna Czajkowskapedagog, logopeda, Pytanie nadesłane do redakcji Mój synek ma 2,5 roku, od około roku utrzymuje się u niego bardzo nieprzyjemny zapach z ust, szczególnie po przebudzeniu (mimo prawidłowej higieny jamy ustnej). Dodam, że synek jest alergikiem z AZS, pozostaje na diecie eliminacyjnej. Nie choruje na nic innego, nie ma kataru alergicznego, ząbki ma zdrowe, zdrowo się odżywia, je dużo warzyw i owoców, wyniki badań (morfologia, glukoza, tarczyca) ma prawidłowe. Co może być przyczyną takiego stanu? Odpowiedział dr med. Ernest Kuchar Klinika Pediatrii i Chorób Zakaźnych Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu Nieprzyjemny oddech (łac. halitosis, fetor ex ore) jest częstym problemem, który dotyczy 15-30% ludzi. Zwykle - w około 90% przypadków - przyczyna przykrego oddechu leży w obrębie jamy ustnej i w znaczniej mierze jest wynikiem zachodzących tam procesów: bakteryjnego rozkładu aminokwasów pochodzących z białek i glikoprotein w zalegającej ślinie, resztkach żywności, złuszczonych komórkach nabłonka, krwi i wydzielinie spływającej z nosa. Najczęściej przykry zapach powoduje nadmierny rozwój bakterii na języku. Przyczyny umiejscowione poza jamą ustną, np. refluks żołądkowo-przełykowy, choroby metaboliczne (np. kwasica w przebiegu cukrzycy – zapach acetonu), choroby nerek (mocznica) czy uchyłki przełyku występują rzadziej. Poprawę można uzyskać, dbając o higienę jamy ustnej, w tym o oczyszczanie języka, o czym się często zapomina (są dostępne specjalne skrobaczki i szczoteczki do języka), i stosując płyn dezynfekujący do płukania jamy ustnej. Jeżeli to nie pomaga, warto udać się do laryngologa (niedrożny nos, przewlekłe zapalenie zatok), gdyż oddychanie przez usta, częste u dzieci z przerostem tkanki chłonnej, również może prowadzić do nieprzyjemnego oddechu. Najczęstsze przyczyny nieświeżego oddechu: nagromadzenie wydzieliny z nosa na tylnej części grzbietu języka (u dzieci i dorosłych) zła higiena jamy ustnej (zwłaszcza brak czyszczenia przestrzeni między zębami) niewłaściwe leczenie dentystyczne (np. wadliwe protezy, mosty, nieszczelne korony, ropnie) oddychanie przez usta i inne przyczyny suchości w jamie ustnej (np. leki, długi odstęp pomiędzy posiłkami, stres i niepokój) spożycie alkoholu nadwaga cykl miesiączkowy białkowe resztki pokarmowe pozostałe między zębami cebula i czosnek. Piśmiennictwo: Cuchnący oddech Halitosis Rosenberg M.: The science of bad breath. Sci. Am. 2002; 286 (4): 72. Nadanovsky P., Carvalho Ponce de Leon A.: Oral malodour and its association with age and sex in a general population in Brazil. Oral Dis. 2007; 13 (1): 105. UpToDate 2013. Bad Breath. Niemowlę śpi z otwartą buzią najczęściej wtedy, gdy ma katar. Czasem jednak otwarta buzia u dziecka podczas snu może być sygnałem pewnych zaburzeń lub chorób. Sprawdź, co zrobić, jeśli zaobserwujesz, że niemowlę śpi z otwartymi ustami. Jeśli niemowlę śpi z otwartą buzią, nie wpadaj w panikę. Otwarte usta u dziecka i nieprawidłowy tor oddychania (przez usta) w 80 proc. przypadków to problem nawykowy. Tylko w 20 proc. przypadków ma podłoże organiczne, czyli wynika z nieprawidłowości np. w budowie anatomicznej lub z procesu chorobowego. Być może twoje dziecko przyzwyczaiło się do oddychania przez usta. Nie zmienia to jednak faktu, że powinnaś swoje obserwacje skonsultować z lekarzem. Zaniedbanie tego problemu może mieć poważne skutki dla dziecka. Spis treści: Dlaczego dziecko śpi z otwartą buzią Skutki spania z otwartą buzią u dziecka Spanie z otwartą buzią u dziecka – co robić Dlaczego dziecko śpi z otwartą buzią Przyczyn takiego zjawiska może być wiele. Najczęściej niemowlę śpi z otwartą buzią z powodu: infekcji górnych dróg oddechowych przebiegających z katarem i obrzękiem śluzówki nosa, hipotonii (obniżonego napięcia) mięśni okolic ust od urodzenia, występowania tzw. parafunkcji: ssania pieluszki, smoczka, palca, policzka, wargi. Warto wiedzieć, że dzieci do 3-4 miesiąca życia nie mają odruchu oddychania przez usta. U dzieci powyżej 18. miesiąca życia spanie z otwartą buzią może być spowodowane tym, że dziecko nadal pije z butelki zamiast z kubeczka. U starszych dzieci można także podejrzewać następujące przyczyny spania z otwartą buzią: przerost trzeciego migdałka, astmę, skrzywioną przegrodę nosową, przewlekły nieżyt nosa, zaburzenia rozwojowe w obrębie jamy ustnej, przetrwały nawyk, np. ssanie kciuka, zbyt krótkie wędzidełko języka, alergię, polipy w nosie. Skutki spania z otwartą buzią u dziecka i stałego oddychania przez usta Długotrwałe oddychanie przez usta może pociągać za sobą szereg konsekwencji. Na pierwszy rzut oka u dziecka może być widać: tzw. twarz adenoidalną (otwarte usta, skrócenie górnej wargi, ospało-gapiowaty wyraz twarzy), częste ślinienie się, język ułożony na dnie jamy ustnej, wysuniętą i opuchniętą dolną wargę, bladość twarzy. Niestety spanie z otwartą buzią i stałe oddychanie przez usta niesie ze sobą poważniejsze konsekwencje. Należą do nich: zwężenie, cofnięcie i obniżenie żuchwy, brak zwarcia stawów skroniowo-żuchwowych, wady zgryzu oraz wady wymowy, próchnicę zębów, obniżenie napięcia mięśni policzków, żuchwy i warg, nawracające infekcje, stałe niedotlenienie mózgu, pogorszenie jakości snu i funkcjonowania za dnia. Poniżej film, na którym położna Edyta Brala tłumaczy, co może powodować, że niemowlę śpi z otwartą buzią, i jak postępować, gdy rodzice zaobserwują ten objaw. Ekspertka radzi też, kiedy należy skontaktować się z pediatrą. Spanie z otwartą buzią u dziecka – co robić Jeśli twoje dziecko stale śpi z otwartą buzią, koniecznie skonsultuj się z lekarzem, aby uniknąć konsekwencji, jakie powoduje ta nieprawidłowość. Pediatra może skierować dziecko do laryngologa, a starsze także do logopedy. Spanie z otwartą buzią, jeśli nie jest wynikiem kataru, samo nie ustąpi. Trzeba znaleźć jego przyczynę i ją zlikwidować lub ograniczyć jej skutki tak, aby dziecko mogło zacząć swobodnie oddychać przez nos. Zaniedbanie tego problemu może źle wpłynąć nie tylko na wygląd dziecka, jego wymowę, rozwój, ale i na zdrowie. Zobacz też: Kiedy dziecko przesypia całą noc Ile śpi niemowlę – normy Jak nauczyć dziecko spać w łóżeczku Wady zgryzu u dzieci i dorosłych – rodzaje, przyczyny, leczenie. Zakładanie aparatu ortodontycznego krok po kroku Wady zgryzu wymagają leczenia ortodontycznego, a czasem także zabiegu chirurgicznego. Pacjenci często nie zdają sobie sprawy z faktu, że wada zgryzu to nie tylko krzywe zęby, gdyż problem może występować również przy ich równym ułożeniu w łuku, objawiając się nieprawidłowością w obszarze znajdującym się między szczęką górną a żuchwą. Leczenie korygujące wady zgryzu przeprowadza lekarz ortodonta przy pomocy aparatów ortodontycznych. Ile kosztuje aparat ortodontyczny, czy ssanie kciuka może skrzywić zęby oraz jak istotne jest prawidłowe przełykanie w kontekście rozwoju wad zgryzu? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajduje się w niniejszym artykule. Wady zgryzu są jedną z najczęściej występujących i leczonych jednostek chorobowych jamy ustnej. Prawidłowy zgryz prezentuje ściśle określoną relację między zębami górnymi i dolnymi. Istnieją odpowiednie klasyfikacje, aby lekarz mógł poprawnie rozpoznać wadę i odpowiednio poprowadzić leczenie. Pacjenci zazwyczaj traktują wadę zgryzu jedynie jako aspekt estetyczny, podczas gdy „zły zgryz” ma kluczowe znaczenie nie tylko dla zdrowia jamy ustnej, ale także całego organizmu. Co to jest wada zgryzu i jak powstaje? Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) definiuje wadę zgryzu jako stan narządu żucia, który ogranicza czynność żucia i oddychania oraz jest odczuwany przez pacjenta jako upośledzenie i oszpecenie. Zaburzenie może być ograniczone tylko do zębów lub łuków zębowych i ich wzajemnych relacji. Przyczyn, które powodują wady zgryzu, jest wiele, a ustalenie ich jest równie istotne, jak samo leczenie. Wśród nich znajdują się czynniki genetyczne, takie jak dziedziczność i mutacje genowe, astma, reumatoidalne zapalenie stawów, krzywica, urazy, przetrwały typ połykania niemowlęcego, oddychanie przez usta oraz parafunkcje – szkodliwe nawyki ruchowe. Dziedziczna wada zgryzu może wynikać z dysproporcji między wielkością szczęki a wielkością zębów lub między wielkością a kształtem szczęki i żuchwy. Wada zgryzu klasy III, czyli przodozgryz, wykazuje ścisły związek z genetyką. Mutacje w genach mogą prowadzić do braków zawiązków, morfologicznie mniejszych lub nadliczbowych zębów. Reumatoidalne zapalenie stawów u dzieci do 16. roku życia może powodować zaburzenie wzrostu stawów skroniowo-żuchwowych, w efekcie dając tyłozgryz lub zgryz otwarty. Astma predysponuje do wydłużania i pogłębiania podniebienia z powodu przewlekłego stosowania inhalatora z kortykosteroidami. Krzywica lub osteomalacja skutkuje zmniejszeniem wszystkich wymiarów szczęki i żuchwy. Urazy w okresie dziecięcym, które skierowane były na bródkę, mogły uszkodzić stawy skroniowo-żuchwowe, a tym samym upośledzić wzrost, powodować asymetrię żuchwy i zgryz otwarty. Parafunkcje to obszerny obszar dyskusji, dlatego bardzo istotne jest opisanie, jakie wady zgryzu są efektem szkodliwych nawyków. Ssanie kciuka lub przedmiotów, utrzymujące się powyżej 2. roku życia, skutkują sporymi odkształceniami kości, w efekcie dając zgryz otwarty, tyłozgryz, zgryz głęboki lub krzyżowy częściowy. Oddychanie przez usta może powodować powstawanie zgryzu krzyżowego bocznego ze stłoczeniem zębów górnych przednich. Szkodliwy dla wzrostu szczęki jest także przetrwały niemowlęcy typ przełykania, który predysponuje do zgryzu otwartego. Rodzaje wad zgryzu Wady zgryzu rozwijają się w trzech płaszczyznach. Wyróżnia się wady poprzeczne, pionowe i pośrodkowe: wady poprzeczne składa się zgryz krzyżowy przedni i boczny oraz zgryz przewieszony, wady przednio-tylne to tyłozgryz i przodozgryz, wady pionowe to zgryz otwarty i zgryz głęboki, Do rozpoznawania wad zgryzu służy klasyfikacja Angle`a i według niej lekarz kwalifikuje i leczy wady zgryzu u pacjenta w odpowiedni sposób. W prawidłowych warunkach zęby szczęki (zęby górne) są rozstawione szerzej i swoimi guzkami zewnętrznymi zachodzą na guzki zewnętrzne zębów żuchwy (zęby dolne). W zgryzie krzyżowym przynajmniej jeden ząb żuchwy zachodzi na ząb w szczęce, czyli odwrotnie niż w zgryzie prawidłowym. Wobec zgryzu przewieszonego nie stwierdza się odwrotnego zachodzenia zębów, natomiast rozrost szczęki lub niedorozwój żuchwy jest na tyle nadmierny, że zęby szczęki całkowicie pokrywają zęby dolne. Obie wady często dotyczą pojedynczych zębów, co nie ma większego znaczenia dla komfortu żucia. Wspomniany wcześniej tyłozgryz występuje wówczas, gdy zęby żuchwy cofnięte są względem prawidłowej relacji wobec szczęki. Nasilony wariant tylozgryzu to tyłożuchwie, wówczas u pacjenta obserwuje się zmiany szkieletowe: nasilony wzrost szczęki lub niewystarczająco rozwinięta żuchwa. Z kolei przodozgryz jest odwrotnością tyłozgryzu, zatem zęby żuchwy przesunięte są do przodu względem górnych. Ta wada także może mieć swój wariant szkieletowy, tj. przodożuchwie. Obie wady szkieletowe mają często tło genetyczne i do sukcesu terapeutycznego konieczna jest operacja chirurgiczna. Wadą pionową jest między innymi zgryz otwarty, który można rozpoznać wtedy, gdy część zębów szczęki nie styka się z zębami żuchwy podczas ich zwierania. Wobec tej nieprawidłowości wygląd zewnętrzny odzwierciedla wadę zgryzu, wydłużając odcinek wargowy i zaburzając tym samym naturalne proporcje twarzy. Zgryz głęboki występuje wtedy, gdy zęby górne zbyt mocno przykrywają zęby dolne, powodując skrócenie odcinka wargowego twarzy. Oprócz wspomnianych rodzajów wad zgryzu występują także nieprawidłowości zębowe, czyli stłoczenia zębów, szparowatość zębów, brak zawiązków zębowych, zęby zatrzymane oraz transpozycja zębów, które również kwalifikują się do leczenia ortodontycznego. Polecane dla Ciebie środki higieniczne, akcesoria zł akcesoria zł akcesoria zł środki higieniczne, akcesoria, nić zł Profilaktyka wad zgryzu – jak zapobiegać? Analizując przyczyny powstawania wad zgryzu, można wyciągnąć wniosek, że tylko niektóre z nich są możliwe do uniknięcia. Szczególną uwagę należy zatem poświęcić parafunkcjom, na które składają się nawyki, wykonywane często bezwiednie, takie jak: przedłużone ssanie smoczka, kciuka, przedmiotów, warg, policzków, obgryzanie paznokci, gryzienie przedmiotów, zgrzytanie zębami. Uświadomienie sobie posiadania parafunkcji, a następnie jej wyeliminowanie, to najprostsza profilaktyka wady zgryzu. Czujność należy także zachować podczas obserwacji swojego dziecka. Jeżeli rodzić zauważy przewlekłe oddychanie przez usta u dziecka, konieczne będzie poszerzenie diagnostyki i udanie się do lekarza laryngologa, żeby ustalić przyczyny utrudnionego oddychania przez nos. Pewną trudność może sprawić zaobserwowanie przez rodzica przetrwałego typu połykania u dziecka, dlatego warto udać się do gabinetu stomatologicznego, gdzie lekarz z pewnością zauważy tę nieprawidłowość podczas rutynowego badania. Należy przypomnieć, że wizyty w gabinecie stomatologicznym powinny odbywać się już od pojawienia się pierwszego ząbka. Dzieci w ciągu pierwszych lat życia połykają w sposób niemowlęcy, czyli w taki sposób, że język leży płasko w jamie ustnej, napiera na zęby lub wychodzi pomiędzy nie, a mięśnie ust napinają się. Jeżeli w odpowiednim momencie ten sposób połykania nie zostanie zastąpiony przez połykanie dojrzałe, czyli podczas którego język podnosi się do wałka dziąsłowego za górnymi zębami, szczęki są zwarte, a wargi nie zaciskają się, może wystąpić zgryz otwarty. Rodzice powinni zwrócić uwagę, czy przy połykaniu płyny nie wyciekają z jamy ustnej. Jeżeli potwierdzi się, że dziecko nadal połyka w sposób niemowlęcy, należy rozpocząć naukę połykania, prowadzoną przez specjalistę-logopedę, jednak podstawą do utrwalenia tej umiejętności jest codzienna praca w domu. Kształtowanie prawidłowego połykania polega na unoszeniu języka za górne zęby, nauki połykania śliny i płynów w sposób dojrzały. Odnosząc się do przedłużonego ssania smoczka, istotny jest czas, kiedy dziecko powinno się z nim rozstać. Około 6.–7. miesiąca życia naturalna potrzeba ssania ulega osłabieniu. Ssanie smoczka powyżej drugiego roku życia przekształca się w silny nawyk i negatywnie wpływa na rozwój zgryzu. Może powodować przedni zgryz otwarty, zwężenie szczęki i pogłębienie tyłozgryzu, a także sprzyja rozwojowi próchnicy i wad wymowy. Należy pamiętać, że ssanie smoczka jest lepsze od ssania kciuka, ponieważ anatomia kciuka znacznie odbiega od kształtu piersi, podczas gdy smoczek go imituje. Na rynku dostępne są także tzw. smoczki ortodontyczne, które wspomagają prawidłowy rozwój jamy ustnej niemowlaka. Dodatkowo taki nawyk dużo trudniej zlikwidować, zatem smoczek to nie zawsze zły pomysł, niemniej konieczne jest pożegnanie się z nim w odpowiednim momencie. Skuteczne metody leczenia wad zgryzu Leczenie ortodontyczne zazwyczaj zaczyna się w wieku 5.–6. lat. Wówczas ortodonta posiada precyzyjne możliwości oceny predyspozycji do wystąpienia wady zgryzu. W pierwszej kolejności przeprowadza się dokładny wywiad, podczas którego rodzic zobowiązany jest do udzielenia odpowiedzi dotyczącej przebiegu okresu noworodkowego, chorób wieku dziecięcego, urazów, alergii, nawyków oraz leczenia logopedycznego lub laryngologicznego. Badanie obejmuje ocenę symetrii twarzy, profilu i pracy stawów skroniowo-żuchwowych oraz ocenę stanu uzębienia, błony śluzowej jamy ustnej, dziąseł, wędzidełek warg i języka oraz ślinianek. Istotna jest również ruchomość języka, napięcie warg, sposób pobierania powietrza i połykania. Analiza zgryzu daje możliwość ustalenia rozpoznania, określenia konieczności badań dodatkowych oraz zaplanowania przyszłego leczenia ortodontycznego. Warto zauważyć, że w obliczu rozpoznania wady zgryzu lub nieprawidłowości zębowych nie ma możliwości samoistnej korekty wady, a wczesne rozpoczęcie leczenia umożliwia szybsze i skuteczniejsze przywrócenie prawidłowego zgryzu. Koszt aparatu uzależniona jest od wielu czynników, począwszy od najbardziej prozaicznych, takich jak miasto lub konkretny gabinet do rodzaju zastosowanych zamków. Cena stałego aparatu ortodontycznego to około 1500–2000 zł za jeden łuk w przypadku zamków metalowych, 2000–3000 zł za łuk przy zastosowaniu zamków estetycznych oraz nawet 6000 zł za aparat lingwalny, czyli przyklejony od strony językowej zębów, dzięki temu jest zupełnie niewidoczny. Do ceny leczenia należy doliczyć koszt wizyt kontrolnych, które wynoszą od 100 do 300 zł i odbywają się zazwyczaj raz w miesiącu. Leczenie wad zgryzu u dzieci polega na stosowaniu kolorowych aparatów ruchomych – wyjmowanych, które powinny być użytkowane przez kilka godzin w ciągu dnia i całą noc przez około 12–16 miesięcy. Aparat ortodontyczny u dzieci warto założyć przed ukończeniem 12. roku życia, ponieważ jest wówczas refundowany przez NFZ, i po tym okresie koszt wykonania aparatu ruchomego wynosi od 300 do 500 zł. Aparat ortodontyczny ruchomy powinien być rozkręcany przez rodzica zgodnie z harmonogramem, co jest warunkiem osiągnięcia zaplanowanego efektu leczenia. Niektórych szkodliwych nawyków można oduczyć się przy pomocy specjalnych płytek przedsionkowych, a do leczenia służą jednoszczękowe aparaty do rozszerzania łuków i przemieszczania zębów lub aparaty dwuszczękowe do zmiany nieprawidłowej relacji szczęki do żuchwy. W przypadku leczenia ortodontycznego dorosłych stosowane są aparaty ortodontyczne, służące do rozszerzenia łuków zębowych, np. Hyrax, a do szeregowania zębów służą zamki naklejane na zęby: metalowe lub kosmetyczne. Jak wygląda zakładanie aparatu ortodontycznego krok po kroku? Po pierwsze należy podkreślić, że założenie aparatu ortodontycznego jest możliwe jedynie wówczas, jeśli uprzednio wyleczono wszelkie ewentualne ubytki. Najczęściej lekarz ortodonta prosi także pacjenta o wykonanie RTG zębów (np. cefalometrycznego lub panoramicznego), żeby móc kompletnie ocenić ułożenie zębów. Mocowanie aparatu rozpoczyna się dokładnym oczyszczeniu zębów specjalnym płynem o kwaśny pH. Następnie na pierwsze zęby trzonowe cementowane („przytwierdzane") są pierścienie ortodontyczne. Jest to rodzaj metalowej obręczy wokół zęba. Kolejny krok to przyklejenie zamków do powierzchni wargowej pozostałych zębów. Wykorzystuje się w tym celu specjalny klej i lampę polimeryzacyjną. Zamki ortodontyczne posiadają szczelinę, w którą wprowadzany jest metalowy łuk, utrzymywany w szczelinie zazwyczaj dzięki ligaturom, znanym jako gumki. Gumki mogą być kolorowe lub bezbarwne. Nie ma to znaczenia w kontekście ich właściwości, a wybór wariantu to kwestia jedynie estetyczna. Po każdej wizycie, podczas której zmieniany jest łuk lub rozkręcana śruba, może pojawić się ból związany z przemieszczaniem zębów. Bywa, że pacjent przypadkowo zrzuca zamek, wtedy występuje konieczność przyspieszonej wizyty w celu przyklejenia zamka i analizy zaistniałego niepożądanego ruchu zęba. Początkowo po założeniu aparatu stałego, zamki ortodontyczne mogą kaleczyć błonę śluzową warg i policzków, tworząc bolesne afty. Wówczas pomocne są specjalne woski ortodontyczne do zaklejenia zamków i ochrony błony śluzowej warg. Najczęściej taki wosk można otrzymać od naszego ortodonty lub kupić w aptece lub sklepie internetowym. Higiena jamy ustnej podczas leczenia ortodontycznego W przypadku leczenia dzieci i dorosłych niezwykle ważnym elementem jest kwestia przetrzegania czystości zarówno jamy ustnej, jak i samego aparatu z użyciem produktów do higieny jamy ustnej z aparatem ortodontycznym. Chociaż korzystanie z nici dentystycznej w trakcie leczenia ortodontycznego wydaje się niemożliwe przez wzgląd na przylegający do zębów drut, tak przy odrobinie cierpliwości i precyzji, czyszczenie przestrzeni między zębami jest jednak możliwe. Dobrze jest kupić również tzw. szczoteczki/czyściki międzyzębowe, które z pewnością ułatwią mycie zębów w trudnodostępnych miejscach. Wybór szczoteczki do mycia zębów zależy od pacjenta. Nie ma konieczności rezygnowania ze szczoteczki elektrycznej lub sonicznej. Jedyne, o czym należy pamiętać, to że włókna takich urządzeń będą się szybciej zużywać. Jak często odbywają się wizyty kontrolne podczas leczenia ortodontycznego? Wizyty kontrolne odbywają się co 4.–8. tygodni podczas leczenia aparatem stałym oraz co 8.–10. tygodni z aparatem ruchomym. Ostatnim etapem leczenia jest stosowanie retencji, która gwarantuje utrzymanie uzyskanego efektu terapeutycznego. W przypadku leczenia dorosłych stosuje się wyjmowaną płytkę retencyjną lub naklejany retainer od strony językowej. Początkowo płytka powinna być noszona całodobowo przez około 4-5 tygodni, a przez kolejne 3 miesiące przez około 5 godzin dziennie i całą noc. Kolejne pół roku powinno stosować się płytkę na każdą noc, a po tym okresie co drugą noc. Nie należy zapominać o wizytach kontrolnych w gabinecie ortodontycznym na tym etapie leczenia, gdyż bez poprawnego leczenia retencyjnego efekty leczenia właściwego mogą zostać utracone. W przypadku leczenia i uzyskania ustawienia zębów w prawidłowym zgryzie u dzieci, jako retencję pacjent użytkuje dotychczasowy aparat tylko w nocy aż do czasu wymiany wszystkich zębów mlecznych na stałe. Warto zauważyć, że wady szkieletowe, których korekta polegała na zabiegu chirurgicznym, nie wymagają leczenia utrwalającego za pomocą retencji. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Ból trzustki – objawy i przyczyny, jak boli trzustka? Trzustka jest narządem gruczołowym położonym w górnej części jamy brzusznej. Pełni ona w organizmie bardzo ważną funkcję – odpowiedzialna jest za produkcję soku trzustkowego, który ma w swym składzie enzymy regulujące procesy trawienne, jak również wytwarza ona insulinę i glukagon, czyli hormony wpływające na utrzymanie prawidłowego poziomu glukozy. Najczęstszą dolegliwością, którą odczuwamy przy zaburzonej pracy i chorobach trzustki, jest ból. Jakie zatem przyczyny mogą powodować ból trzustki? Pierwsza pomoc przy zawale Zawał mięśnia sercowego to martwica mięśnia sercowego spowodowana jego niedokrwieniem na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej doprowadzającej krew do serca. Do zawału mięśnia sercowego dochodzi najczęściej na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej przez blaszkę miażdżycową. Do zawału zdecydowanie częściej dochodzi u mężczyzn niż u kobiet, zwykle dotyka on osoby po 40 roku życia. Jak powstaje nowotwór? Nowotwory to jedna z najgroźniejszych znanych chorób, która jest niestety bardzo powszechna i współcześnie znajduje się w ścisłej czołówce przyczyn śmierci. Warto zadać sobie pytanie: w jaki sposób rozpoczyna się proces powstawania nowotworu i jakie czynniki na niego wpływają? Jakie objawy mogą sugerować obecność guza mózgu? Pierwotne nowotwory ośrodkowego układu nerwowego są u dorosłych przyczyną około 3% wszystkich zgonów na nowotwory złośliwe. Większość nowotworów ośrodkowego układu nerwowego jest umiejscowiona wewnątrzczaszkowo, a jedynie co dziesiąty nowotwór rozwija się w kanale kręgowym. Warto wiedzieć, jakie objawy wskazują na rozwijający się nowotwór. Zapomniane choroby zakaźne Obecnie na świecie zaczynają znowu pojawiać się choroby, o których świat już zaczynał zapominać. Ma to związek zarówno z tym, że bardzo dużo ludzi nie chce szczepić swoich dzieci, jak również z tym, że coraz więcej ludzi zwiedza odległe zakątki świata, nie stosując właściwej profilaktyki przed podróżami. O jakich chorobach mowa? Wysypka na brzuchu u dorosłego lub dziecka Każdy z nas nie jeden raz borykał się z problemem zmian skórnych, które lokalizowały się w różnych miejscach ciała. Czasami zmiany te były swędzące, czasami nie odczuwaliśmy natomiast żadnych związanych z nimi dolegliwości. Zdarzało się, że wykwity na skórze były płaskie, innym razem wyraźnie można było je wyczuć i miały one formę grudek lub krostek. Jedną z częstszych lokalizacji wysypki jest brzuch, co dotyczy zarówno ludzi dorosłych, jak i dzieci. Czerniak – objawy, diagnoza, profilaktyka. Najnowsze terapie w leczeniu czerniaka skóry Czerniak występuje rzadziej niż inne rodzaje nowotworów skóry, np. rak podstawnokomórkowy, ale jest bardziej podatny na wzrost i rozprzestrzenianie się. Jeśli uda się go wykryć we wczesnym stadium, rokowania dla pacjenta są bardzo pomyślne. Niestety problemem jest to, że pacjenci z podejrzanymi zmianami zbyt późno zgłaszają się do specjalisty. Jak rozpoznać czerniaka? Jakie są czynniki ryzyka? Obrzęki a choroby serca i problemy z krążeniem Aby skutecznie walczyć z obrzękami trzeba znać ich przyczynę, których może być wiele. Zaliczono do nich przede wszystkim schorzenia natury kardiologicznej, nefrologicznej czy też te wynikające z urazów. Zignorowanie obrzęków może skutkować wystąpieniem innych objawów, które będą konsekwencją np. groźnej niewydolności serca. Jak zdiagnozować przyczynę obrzęków, jakie badania wykonać i czy istnieją domowe sposoby na obrzęki?

jak oduczyć dziecko oddychania przez usta