Miłość ma zupełnie inne potrzeby i inaczej jest odczuwana. Warto jednak zastanowić się, czy w takim razie istnieje miłość bez zakochania. Dobrym przykładem na to jest przyjaźń między dwiema osobami, która czasami po dłuższym czasie przeradza się w miłość. W takich przypadkach zazwyczaj faza zakochania jest pominięta. Reklama Zwykle wypala się po kilku miesiącach lub staje się etapem przejściowym i… przeradza się w miłość. Przemijające zakochanie i miłość, która wiecznie trwa. Miłość to świadoma i dojrzała decyzja o wspólnym życiu, zobowiązująca do odpowiedzialnej pracy nad ulepszaniem związku. Obsada: Natalie Portman, Scarlett Johansson, Eric Bana, Jim Sturgess. Kiedy tajemnicą poliszynela staje się rosnąca niechęć króla Henryka VIII do swej żony Katarzyny Aragońskiej, która nie potrafi dać mu męskiego potomka, seniorzy rodu Boleyn obmyślają chytry plan jak podwyższyć status i wpływy rodziny na dworze. Zazwyczaj nie działają z premedytacją, aby wbić nóż w plecy. Dlaczego kobiety zdradzają: Są zaniedbywane — brak zainteresowania to brak uczucia. Potrzebują ciepła, którego szukają poza domem. Sprawdzają, czy kochanek będzie miał więcej zalet od partnera, jeśli tak to odejdą do niego. Tkwią w wieloletnim toksycznym związku 12 książek z motywem udawanego związku. Witajcie, kochani! Dzisiaj przychodzę do was z kolejnym zestawieniem książkowym przygotowanym razem z Anielką z bloga zaczytanaanielka.blogspot.com. Zebrałyśmy 24 pozycje z jednym z moich ukochanych wątków, jakim jest motyw udawanego związku. Miałam okazję przeczytać kilka z tych pozycji i Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd. Żyjemy w świecie, w którym raz po raz pada kolejny temat tabu. Coraz więcej mówi się o depresji, w tym depresji poporodowej. O tym, że nie każda matka na widok swojego noworodka czuje zalew miłości. Jednak wciąż mówimy przede wszystkim o innych, rzadko o sobie samych. „W ciągu kil­ku ostatnich lat przekonałam się, że samotność jest gorsza od smutku. A to dlatego, jak sobie uświadamiam, że samotności z definicji nie da się z nikim dzielić.”Kelly Rimmer („Tego ci nie powiedziałam”, „Sierota z Warszawy”) po raz kolejny porusza wątek historyczny, jednak tym razem przenosimy się do USA lat 50`. Córka bogatych rodziców, Grace, zakochuje się w młodym budowlańcu i mimo sprzeciwu rodziny postanawia wziąć z nim ślub w bardzo młodym wieku. Nie ma problemu z brakiem luksusu, do jakiego przywykła, jest dobrej myśli, stara się urządzić skromny domek najlepiej, jak potrafi. Problem pojawia się dopiero przy pierwszym dziecku. Nie tak miało być...Grace rodzi zdrowego chłopca, ale nie potrafi cieszyć się macierzyństwem. Wydaje się jej, że nic nie umie przy nim zrobić, że jest złą matką. Płacze całymi dniami i czuje, że spowija ją ciemność. Zachodzi w kolejne ciąże, które zawsze kończą się nawrotem wielkiej ciemności i poczucia beznadziei. My już wiemy, co to jest – depresja. Grace słyszy jednak, że powinna wziąć się w garść, że życie matki nie jest cierpi w milczeniu. Nie mówi o ciężkiej sytuacji swojej matce, która nie akceptuje jej małżeństwa. Nie chce też zwierzać się siostrze, która wybrała zupełnie inny styl życia: jest singielką i studiuje w dalekiej Kalifornii. Pomimo przestróg wybrałam Patricka. Decyzja ta oddaliła mnie od Maryanne i nie zdołałam dotąd znaleźć sposobu, żeby pokonać dzielący nas dystans. W pewnym sensie od kilku lat ten dystans, choć przykry, był mi na rękę. Gdyby Maryanne wiedziała, pewnie próbowałaby interweniować, a ja wprawdzie posiadam teraz niewiele, ale przynajmniej mam swoją dumę. No i bardzo podoba mi się to, że Maryanne uważa mnie za dobrą matkę. Nie mogę znieść myśli, że miałaby poznać Rimmer, „Wszystko, co ukrywamy” „– A czego się pani spodziewała, pani Walsh? Że będzie łatwo? Ma pani pod opieką trójkę dzieci i męża. Musi się pani zwyczajnie wziąć w garść”W drugiej części narracji, już w latach 90`, poznajemy historię jednej z córek Grace – Beth. Beth również jest świeżo upieczoną mamą, ale znajduje się w zupełnie innej sytuacji życiowej niż jej matka. Jest w miarę zamożna, należy do amerykańskiej klasy średniej. Pracuje jako psycholog. Ma kochającego i troskliwego męża. Matką została niedawno, ale jej ciąża była planowana i wywalczona latami leczenia. Beth dobiega do czterdziestki, jest już doświadczona życiowo. A jednak ona, podobnie jak jej matka, czuje, że nie radzi sobie z opieką nad synkiem. Myśli o sobie jako o fatalnej matce i najchętniej oddaje dziecko pod kilkugodzinną opiekę teściowej. Jednak nie podejrzewa u siebie depresji – przecież ta choroba zawsze dotyczy innych. Przecież ona… I tu Beth wymienia wszystkie argumenty, którymi wypiera swój problem. Dopiero uchylenie rąbka tajemnicy o matce sprawia, że Beth zaczyna się zastanawiać nad stanem swojego zdrowia. Odłożyłam nóż na spękany biały laminat naszego stołu i się odsunęłam. Przemówiłam do dzieci głosem, któremu popłoch nadał sztucznie wysokie brzmienie, i nazwałam je „swoimi skarbami”, bo zawsze tak do nich mówię, kiedy się dobrze czuję, po czym spokojnie wyprowadziłam je na dwór, żeby się pobawiły. Kiedy już były na podwórku, zamknęłam się w środku na klucz, osunęłam na linoleum i zwinęłam w ciasny kłębek, plecami mocno napierając na drzwi, tak jakby dzieci mogły mieć dość siły, żeby pokonać Rimmer, „Wszystko, co ukrywamy” „Własny umysł stanowił dla mnie zagadkę. Dni mijały mi w smęt­nych oparach samotności, którą sama na siebie sprowadzałam, we mgle cierpienia i wstydu”Akcja książki do pewnego momentu toczy się spokojnie, ale codzienne życie obydwu bohaterek, ich uczucia, zachowanie i decyzje trzymają czytelnika w napięciu od pierwszych stron – co stanie się z Grace? Kiedy w jej mężu nastąpi zmiana? Kiedy jej dzieci odkryją prawdę? Jak rozwiną się relacje rodzinne? Jak na dłoni widać, że tajemnice albo brak całej prawdy mogą mieć bardzo złe konsekwencje. Jak tematy tabu mogą niszczyć życie kilku pokoleń, jak można dziedziczyć cierpienie, chociaż ten łańcuch może zostać powieści doskonale został oddany klimat lat 50` w USA, które znamy z wielu książek, filmów, seriali. Kobieta jako pani domu – nawet jeśli rodzinie rozpaczliwie brakuje pieniędzy. Firmy, które nie zgadzają się na zatrudnianie mężatek. Brak dostępu do antykoncepcji. Mąż, który nie wykonuje żadnych domowych obowiązków. Szereg jednakowych domków na przedmieściu. Telewizor jako luksus w centralnym punkcie salonu. Z drugiej strony lata `90, już bardziej nowoczesne, liberalne, a dla bohaterów książki także bardziej dostatnie. „Dziś wieczór stoję na krawędzi koszmaru. Dziś wieczór płacz mojego dziecka może sprawić, że zupełnie się rozsypię”Autorka zestawia ze sobą życie kobiet, które dzieli zaledwie jedno pokolenie. Chociaż materialnie Beth żyje o wiele lepiej niż jej matka i ma dobrą pracę oraz wykształcenie, pewne rzeczy pozostają niezmienne – depresja i samotność niszczą życie bez względu na czasy i na stan ma niezwykle lekkie pióro i dar tworzenia bohaterów z krwi i kości. W powieści obyczajowej potrafi przemycać poważne wątki oraz zmusić czytelnika do refleksji, jak nie bać się prosić o pomoc i jak nie bać się pomagać. Dlatego właśnie siedzę dziś wieczór nad notatnikiem. Modlę się, żeby to, co przeleję na papier, rozbiło pobrzmiewającą nieustannym echem kabinę pogłosową w mojej głowie. Pozostawione w niej myśli krzyczą coraz głośniej i głośniej, i jeszcze głośniej, aż nie mogę jeść ani spać, nie mogę robić nic, tylko Rimmer, „Wszystko, co ukrywamy” Kelly Rimmer – australijska gwiazda współczesnych powieści obyczajowych, która zyskała światową sławę. Jej książki, tłumaczone na ponad 20 języków, zajmują najwyższe miejsca wśród bestsellerów Amazonu i „USA Today”. Są stawiane obok Nicholasa Sparksa i Jojo Moyes. Kelly Rimmer mówi o miłości: o pierwszych uniesieniach, głębokich załamaniach i uzdrawiającej sile uczucia. Porywa nas na emocjonalny rollercoaster i od pierwszych stron pozwala poczuć to, co czują bohaterowie. Pokazuje, co jest naprawdę ważne, zachęca, żeby pielęgnować miłość i ją chronić. Jej książki przemawiają do serc milionów kobiet na całym świecie, wywołują uśmiech i fragment książki:Wszystko, co ukrywamyIssuu is a digital publishing platform that makes it simple to publish magazines, catalogs, newspapers, books, and more online. Easily share your publications and get them in front of Issuu's millions of monthly „Wszystko, co ukrywamy” jest już dostępna w sponsorowany. Wakacyjna miłość może przerodzić się w stały związek lub pozostać tylko wspomnieniem cudownego lata. Jak rozpoznać, że nasz romans zamienia się w coś poważnego? Czy to zawsze dobra decyzja? Lato sprzyja romansom Wakacyjny urlop to czas beztroski, relaksu, zapomnienia. Słońce pobudza nasze zmysły, morska bryza wyobraźnię, a wolny czas bez obowiązków pozwala na szaleństwo. Piękne widoki, skąpe ubrania, uśmiech sprawiają, że lato to idealna pora na zawieranie nowych znajomości. Naukowcy tłumaczą to hormonami, które pod wpływem temperatury i relaksu wariują. Kortyzol spada, bo nie masz stresu związanego z pracą, a rosną dopamina i noradrenalina odpowiedzialne za szczęście i pożądanie. Zobacz także: Gwiazdy, które wzięły ślub w 2022 roku Wakacje to najlepszy czas na miłość, romans, przygodę i seks. Czasem przygoda i seks przeradzają się w miłość, innym razem pozostają przygodą. Wiele zależy od naszego nastawienia, oczekiwań i naturalnie — partnera. Nie bez znaczenia jest też los, który lubi płatać figle. Oznaki, że romans zaczyna robić się poważny Romans z założenia to przelotna znajomość, oparta na pożądaniu i bliskości fizycznej. Obie strony zdają sobie z tego sprawę i wiedzą, że wraz z końcem wakacji, znajomość się skończy. Kiedy jednak zaczynasz tęsknić za partnerem, chcesz spędzać z nim każdą chwilę, jesteś zazdrosna i ogarnia cię smutek po rozstaniu, oznacza to, że pragniesz czegoś więcej. Jeśli twoje zaangażowanie nie jest jednostronne, wtedy faktycznie może być początkiem czegoś więcej niż przelotnej wakacyjnej miłości. Dlaczego miłość kończy się wraz z urlopem? Każdy związek zaczyna się od zauroczenia i pożądania, czyli miłości romantycznej. Nie widzisz wtedy wad partnera, nie zadajesz sobie pytań o jego przeszłość, nie zastanawiamy nad tym, czy jest odpowiedzialny, zaradny, przedsiębiorczy, czy będzie dla nas wsparciem w trudnych chwilach. Idealizujemy obiekt westchnień, patrzymy na niego przez różowe okulary. Zauroczenie jest impulsem, który powoduje przyśpieszone bicie serca i brak rozsądnego myślenia. Jest stanem fascynacji drugą osobą. Dalsza część tekstu znajduje się pod wideo: Stan zakochania się może trwać nawet kilka miesięcy, a wakacje są krótkie. Nie zdążymy przejść do kolejnego etapu, czyli związku kompletnego, który, choć już nie jest tak szalony, na pewno daje siłę do jego pielęgnowania. Kiedy więc rozjedziecie się do swoich miejsc zamieszkania, zauroczenie i pożądanie mogą nie wystarczyć, by utrzymać relację. Dystans to największy wróg wakacyjnej miłości. Wracasz bowiem do swych obowiązków i zmartwień, wpadasz w wir zawodowych zobowiązań i nie masz już czasu na letnie uniesienia. Dzwonek telefonu coraz częściej milczy, zaczynają się pretensje o brak czasu na rozmowy. Jeśli nie zdążyliście zbudować mocnej więzi opartej na zrozumieniu, pozostanie Ci wspomnienie cudownych wakacji. Co robić, by pomóc przetrwać wakacyjnej miłości? Wakacyjna miłość może jednak zmienić się w trwały związek i choć trudniej podtrzymać pożądanie, namiętność czy skuteczną komunikację na odległość, jest to możliwe. Podstawą jest zaufanie, bo bez niego nie masz szans na utrzymanie relacji. Występują niedomówienia, więc jeśli czegoś się obawiasz — zapytaj, bo szczerość i jasne sytuacje to kolejny element, który pomoże Wam zbudować trwałą więź. Aby zniwelować lub przynajmniej zminimalizować lęk i strach przed odejściem, komunikujcie się regularnie, przekażcie sobie swój harmonogram dnia, ustalcie zasady. W dobie internetu możecie robić mnóstwo rzeczy razem, nawet na odległość. Wspólne spacery, oglądanie filmów czy czytanie książek, to tylko kilka pomysłów na kreatywne spędzanie czasu. Zobacz także: Zaczęła rodzić na randce z Tindera. "Czułam, że tak powinno być" I na koniec ustalcie cel i kierunek, do których zmierza Wasza relacja i bądźcie w tym konsekwentni. Uzgodnienie, kiedy chcecie, by relacja na odległość zmieniła się we wspólne życie sprawi, że zmienicie statystyki i udowodnicie, że wakacyjny romans, może przerodzić się w prawdziwą miłość. Podzielcie się z nami swoimi historiami wakacyjnej miłości! Wysyłajcie na: redakcja@ Romans zięcia z teściowąDo czego może doprowadzić romans z teściową?Co robić, kiedy teściowa Cię podrywa?Romans zięcia z teściowąTeściowa, to członek rodziny, który często w żartach i dowcipach owiany jest złą sławą. Synowe niechętnie przyjmują ich porady, a zięciowie zwykle unikają bliższych relacji. Jednak zdarzają się sytuacje, kiedy mama partnerki jest kobietą niezwykle atrakcyjną i wdaje się w romans z zięciem. Do czego może doprowadzić taka sytuacja?Do czego może doprowadzić romans z teściową?Romans jest czymś, co zwykle zdradzonej małżonce lub mężowi sprawia wiele bólu. Ciężko go wybaczyć i ponownie sobie zaufać. Jakie konsekwencje może mieć zbyt bliska relacja z matką żony?Rozpad małżeństwa. To naturalne, że żona, która pozna prawdę znienawidzi Cię i zechce odejść. Niezwykle trudno będzie jej wyobrazić sobie, że mogłeś posunąć się do czegoś takiego, jak romans z jej matką. Takie sytuacje nie rokują dobrze i szansa na wybaczenie znacznie atmosfera podczas rodzinnych spotkań. Nawet, jeżeli żona nie wie o tym, że łączy Cię z teściową coś więcej, to z pewnością przebywanie w jej towarzystwie, kiedy obecna jest także małżonka nie będzie łatwe. Matka jest dla kobiety często kimś naprawdę bliskim, kogo trudno jest podejrzewać o możliwości przerwania romansu. Mężczyzna, który ma kochankę czasem decyduje się odejść od niej i zapomnieć o tym, co było. Kiedy romansujesz z członkiem rodziny, a ona nie chce przerywać romansu, to wówczas masz niewielkie szanse, że uda Ci się to zakończyć. Możesz wpakować się w poważne kłopoty, kiedy ona non stop będzie się u Was ryzyko, że romans się wyda. Możliwe, że ktoś z rodziny zauważy, że dzieje się między Wami coś niepokojącego. Widujecie się często, więc szansa na to, że cała sytuacja wyjdzie na jaw szansa na to, aby zapomnieć o romansie. Kiedy oboje postanowicie przestać oszukiwać Twoją żonę, to nadal będziecie spędzać razem święta i urodziny. Niezwykle trudno będzie więc wymazać z pamięci to, co było. Dodatkowo poczucie winy wobec żony i córki może nie dawać Wam robić, kiedy teściowa Cię podrywa?Nie masz ochoty wiązać się z matką żony, jednak ona coraz śmielej wysyła Ci sygnały, że jej się podobasz? Uważaj więc, bo stąpasz po cienkim gruncie. Musisz być stanowczy, jednak nie bądź agresywny. Powiedz jej, że taka sytuacja jest nie do przyjęcia i staraj się jej unikać. Nie pozwalaj na bliskie kontakty, nie spędzaj z nią czasu we dwójkę i przede wszystkim nie mów żonie, że jej matka Cię podrywa. Możliwe, że teściowa odpuści, ale jeżeli jednak tak się nie stanie, to czas na rozmowę z małżonką będzie dopiero wówczas, kiedy będziesz pewien, że zachowanie jej matki sugeruje, że chciałaby czegoś tego, że sytuacja, kiedy teściowa i zięć wdają się w romans jest raczej rzadka, to niestety i tak się zdarza. Pamiętaj o tym, że każde oszustwo prędzej czy później się wyda, a zdrada żony z jej matką jest ciosem prosto w serce i naprawdę niewielka jest szansa, że ona będzie umiała Wam wybaczyć. Dobrze jest więc zastanowić się nad konsekwencjami, zanim dacie się ponieść namiętności. Krótka chwila może sprawić, że najważniejsza osoba w Waszym życiu nie tylko od Was odejdzie, ale także załamie się i wpadnie w depresję. Tagi: ⭐ Statystyczny Polak spędza w pracy 40 godzin tygodniowo. Na osiem godzin zabiera tam ze sobą swoje problemy, marzenia, potrzeby. Gdy trafią na "podatny grunt" i spotkają się ze zrozumieniem - możemy poczuć, że z koleżanką czy kolegą zza biurka łączy nas coś wyjątkowego. Zastanawiasz się, czy w swoich myślach nie wędrujesz zbyt daleko? Oto sygnały, że chcesz czegoś więcej. Do biurowego romansu przyznaje się 4 na 10 pracowników Psychologowie przekonują, że romans nie musi prowadzić do przykrych konsekwencji, ale niesie konkretne ryzyko Jak rozpoznać, że mamy "problem", a nasze uczucia wobec współpracownika zawędrowały nieco za daleko? Więcej artykułów znajdziesz tutaj. Zaledwie 10 proc. osób deklaruje*, że swojego ostatniego partnera poznało w pracy (12 proc. kobiet i 8 proc. mężczyzn), a zaledwie 2 proc. singli umówiło się kiedyś na randkę z kolegą czy koleżanką z pracy. Czym innym jest jednak szukanie potencjalnego partnera, a czym innym niewinny flirt czy romans. Według danych** 4 na 10 pracowników przyznaje się do biurowego romansu, a co trzecia osoba, która zdradziła swojego partnera, zrobiła to właśnie pracy. Jak przekonują eksperci, romans z kimś z pracy nie musi prowadzić do negatywnych konsekwencji, ale bywa ryzykowny - zarówno wtedy, gdy nie mamy pary, jak i w sytuacji, gdy żyjemy w stałym związku. Skąd mamy jednak wiedzieć, że sytuacja zaczyna nam się wymykać spod kontroli? Dr John D. Moore radzi***, by na chwilę zatrzymać się i zastanowić, skąd biorą się nasze uczucia do kolegi czy koleżanki z pracy. Warto też ochłonąć i pomyśleć o tym, ile możesz... stracić. Biurowy romans emocjonalny - sygnały Przyjrzyjmy się najpierw sygnałom świadczącym o tym, że możesz mieć emocjonalny romans z koleżanką/kolegą z pracy. Czujesz coś więcej, gdy: 1. Omawiasz swoje prywatne rzeczy Zwierzasz się ze swoich kłopotów w związku czy małżeństwie. Skarżysz się na nieudane życie intymne, brak emocjonalnego wsparcia czy bliskości. 2. Czujesz, że nie byłoby źle, gdyby twój partner odszedł Gdy w swojej głowie tworzysz scenariusz, że rozstajesz się z obecnym partnerem, czujesz się z tym "bezpiecznie", ponieważ czujesz, że gdzieś ktoś na ciebie czeka. 3. Pozwalasz, by ona/on z tobą flirtował Gdy koleżanka/kolega z pracy kieruje do ciebie osobiste komentarze lub dopuszcza się gestów o podtekście seksualnym, ty na nie odpowiadasz. 4. Dzielisz się wszystkim, co dla ciebie ważne Kiedy w twoim życiu dzieje się coś dobrego i chcesz się tym z kimś podzielić, pierwszą osobą, której o tym mówisz, jest zazwyczaj TA osoba. 5. Jesteś opiekuńczy w stosunku do osoby, z którą masz emocjonalny romans Kiedy inni krytykują, ty natychmiast stajesz w jego obronie. Nawet jeśli popełni poważny błąd, robisz wszystko, aby zminimalizować szkody. 6. Pojawia się zazdrość Nie podoba ci się, gdy ona/on dobrze dogaduje się z innymi współpracownikami. Łapiesz się na tym, że starasz się to kontrolować. 7. Nie uważasz, że zdradzasz partnera Skoro nie łączy was nic fizycznego, mówisz sobie: "Nie oszukuję partnera, to nie jest zdrada". Jednocześnie zdajesz sobie sprawę, że emocjonalna więź z koleżanką/kolegą z pracy jest silniejsza niż ta z partnerem. Romans w pracy - Shutterstock Czujesz, że jesteście zbyt blisko - co robić? Jeśli większość wymienionych wyżej sytuacji czy zachowań dotyczy również ciebie, zastanów się, skąd w tobie takie uczucia. John D. Moore zaleca, aby zadać sobie następujące pytania: 1. Dlaczego to kolega/koleżanka z pracy, a nie życiowy partner czy partnerka, spełnia moje emocjonalne potrzeby? 2. Czy łącząca mnie relacja ze współpracownikiem zagraża mojej pracy lub związkowi? 3. Czy wyobrażam sobie, że relacja z koleżanką/kolegą z pracy przeradza się w coś fizycznego? Dr John D. Moore radzi przy tym pamiętać, że relacje w miejscu pracy rzadko są "tajne". Według jednego z amerykańskich sondaży, nawet 47 proc. osób może wyczuwać, że między ich kolegami z pracy trwa romans. Twoje emocjonalne zaangażowanie i przywiązanie do innego współpracownika może więc negatywnie wpływać nie tylko na efekty twojej pracy, ale też na relacje z kolegami z pracy. Chcesz romansu? Za czym tak naprawdę tęsknisz? Wróćmy jednak do znalezienia odpowiedzi na pytania, jakie zaleca zadać sobie dr Moore. Dlaczego są one tak ważne? Według psycholożki Katarzyny Kucewicz odpowiedzi na te pytania mogą nam wskazać, za czym tak naprawdę tęsknimy, wyobrażając sobie romans w pracy i jakie deficyty usiłujemy wypełnić, angażując się emocjonalnie w taki układ. - Może jest tak, że owe braki można uzupełnić w obrębie swojego małżeństwa, albo szukając sobie nowego hobby, czy reorganizując czas wolny, a nie od razu u boku nowej osoby? - zastanawia się Kucewicz. - Zachęcam, by przyglądać się swoim fantazjom, bo one mogą nam pokazać, czego potrzebujemy, za czym tęsknimy. Kolejny krok - wejście w relację z kolegą/kolezanką z pracy warto już poważnie przemyśleć. W marzeniach bowiem taki układ wydaje się stosunkowo prosty - przecież tak wiele osób w skrytości myśli o ognistym romansie biurowym. W praktyce jednak taki romans może zniszczyć nasze życie rodzinne, karierę, relacje ze współpracownikami. Psycholożka, podobnie jak dr Moore, zauważa, że romanse w pracy raczej nie są mile widziane, zwłaszcza osób będących w stałych związkach. - Para kochanków, a w naszym kręgu kulturowym szczególnie kobieta, naraża się na spory, ocenę, wyśmiewanie, czasem nawet eskaluje to w stronę mobbingu - ostrzega Kucewicz. - Czasami trzeba sobie wprost zadać pytanie, czy ta znajomość jest warta tylu stresów. Z moich doświadczeń terapeutycznych wynika, że w ludziach z pracy zakochują się często osoby, którym praca średnio odpowiada - romans ma podświadomie odwrócić uwagę od przykrych obowiązków, być motywatorem do wykonywania czasem nudnych, trudnych zadań. Jeśli tak jest, to lepszym pomysłem, niż nowy partner, może byłoby nowe stanowisko? Masz problem? Napisz: redakcja@ Komentarza udzieliła psycholog Katarzyna Kucewicz, właścicielki Ośrodka Psychoterapii i Coachingu Inner Garden * badanie portalu "Pokolenie singli", 2016 ** dane Adecco Polska, 2018 *** za Źródło: Wkładanie skomplikowanego mechanizmu zakochiwania się i budowania relacji w nakreślone z precyzją schematy i modele nie ma większego sensu – zawsze znajdzie się wyjątek, który nie potwierdza reguły. Grupa naukowców z P. Eastwickiem, E. Keneskim i E., Morganem na czele, postanowiła poświęcić swoje badania temu frapującemu zagadnieniu i poszukać odpowiedzi na pytanie: skąd wiadomo czy to znajomość na dłużej? Ich badania opublikowane w “Journal of Experimental Psychology” pokazują, że na początku relacji bardzo trudno określić, jak potoczą się jej dalsze losy, natomiast już po 15 wspólnych doświadczeniach, takich jak wyjście na koncert, udział w imprezie, romantyczna kolacja czy wyjazd, można określić, w jaką stronę zmierza relacja. Według autorów po tych wspólnych przeżyciach romantyczne zainteresowanie osiąga plateau, a następnie albo spada (w efekcie prowadzi do rozstania) lub wzrasta (i wzmacnia więź między partnerami). Istnieją również inne procesy, które mają decydujący wpływ na sukces relacji. Oto niektóre z nich: #1 Idealizuj kontra akceptuj Obraz siebie w relacji z drugą osobą to jedno z ważniejszych zagadnień przy budowaniu relacji. Psychologowie dokonują rozróżnienia między autowaloryzacją (self-enhancement) a autoweryfikacją (self-verification). W uproszeniu to pierwsze oznacza, że chcemy by inni widzieli nas pozytywnie, drugie – by widzieli nas takich, jakimi jesteśmy (i żeby ten obraz był spójny z naszym). Chociaż intuicyjnie spodziewamy, że większość pragnie być postrzegana pozytywnie, partnerzy w długoterminowych relacjach chcą raczej, by partnerzy widzieli ich realnie: a więc mieli świadomość wad i niedoskonałości, ale je przyjmowali, akceptowali i mimo to kontynuowali relację. Ma to związek ze wzrostem intymności (bliskości). Autorzy spekulują, że przejście od autowaloryzacji do autoweryfikacji następuje stopniowo i ma związek z rodzącą się bliskością (intymnością), odzwierciedla jak komfortowo czują się ze sobą partnerzy i przekłada się na stabilność związku. I tak, jak wynika z dociekań Luo i Snider z 2009 roku, nowożeńcy są najbardziej zadowoleni ze swoich relacji, gdy partnerzy postrzegają ich w podobny sposób, jak postrzegają sami siebie, podczas gdy pozytywne ocenianie nie ma aż takiego związku z małżeńską satysfakcją. Co więcej, to samo badanie pokazuje, że nowożeńcy są bardziej zadowoleni ze swoich relacji, kiedy podkreślają jak bardzo są do siebie podobni… #2 Podobieństwa Dostrzeganie podobieństw zamiast różnic jest ważnym wskaźnikiem trwałości relacji. Podobieństwa te mogą dotyczyć różnych aspektów: postaw, osobowości czy cech demograficznych, przy czym najważniejsze wydają się te pierwsze – zbieżność pod względem wyznawanych wartości. Podobieństwa okazują się bardzo ważne dla utrzymania długoterminowych związków, w krótkotrwałych sprawdza się natomiast zasada „przeciwieństwa się przyciągają”. Keller i Young (1996) zauważyli że wieloletni partnerzy byli do siebie bardziej podobni pod względem takich cech jak wyobraźnia czy inteligencja niż partnerzy w krótkotrwałych relacjach. Natomiast Clarkwest (2007) dowodził, że ryzyko rozwodu maleje im bardziej podobni do siebie są małżonkowie pod względem edukacji i postaw. Partnerzy niekoniecznie muszą pasować do siebie pod względem pojedynczych cech, ale co ważniejsze powinni mieć tendencję do dopasowania się do siebie nawzajem. Innymi słowy – wykazują się podejściem: jesteśmy ze sobą bardziej „pomimo” niż „z powodu”. #3 Postawy utajone Czasem nie wiesz, dlaczego ktoś cię irytuje albo dlaczego czujesz się nieswojo w czyimś towarzystwie? Zazwyczaj odpowiedzialne są za to tzw. postawy utajone, czyli „spontaniczne reakcje afektywne” (Eastwick, 2011). To automatyczny i nieuświadomiony stosunek do kogoś lub do czegoś, którego źródłem są skojarzenia i doświadczenia z przeszłości. Odzwierciedlają je zazwyczaj pozawerbalne aspekty naszej komunikacji, takie jak uśmiech, kontakt wzrokowy czy ciepły ton głosu. To właśnie one – „spontaniczne mikroekspresje” mają znaczący wpływ na jakość i długość naszych relacji. Im bardziej pozytywne postawy utajone wobec romantycznego partnera, tym bezpieczniejszy styl przywiązania w danym związku (Zayas i Shoda, 2005). McNulty i współpracownicy spróbowali „zmierzyć” postawy utajone partnerów. Przeprowadzili badanie, które wymagało szybkiej kategoryzacji (wybór pozytywnie lub negatywnie nacechowanych słów) na podstawie pokazywanych zdjęć partnera. Szybsze reagowanie pozytywnymi słowami wskazywało na pozytywne postawy utajone wobec partnera. Ci, którzy mieli do siebie pozytywny stosunek, zgłaszali po czasie mniej problemów w relacji. Diagnoza Jaki z tego wniosek? Nie ma pewnej prognozy ani wróżby, która dałaby odpowiedź zaniepokojonym kochankom, czy właściwie inwestują swoje uczucia. Jeśli jednak dzielisz się z drugą osobą tym, kim naprawdę jesteś i czujesz się przyjęty, jeśli dostrzegacie więcej podobieństw niż różnic w ważnych kwestiach i spontanicznie oceniacie się pozytywnie, wszystko wskazuje na to, że jesteście na dobrej drodze do trwałego, sycącego związku. Źródło:

kiedy romans przeradza się w miłość